مجله دندانپزشکی

  زمینه و هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی تأثیر کاربرد دو نوع پرایمر روی بیس براکت، بر قدرت باند برشی (SBS) و نحوه شکست باند انجام گرفت.

  روش بررسی: در این مطالعه 75 دندان کشیده شده پرمولر انسان به سه گروه مساوی تقسیم شدند؛ گروه 1 (کنترل): در این گروه براکت‌ها پس از آماده‌سازی سطح مینا به روش معمول (اسید اچ + پرایمر) توسط کامپوزیت لایت کیور Transbond XT باند شدند. گروه 2 (TX) : در این گروه نیز براکت‌ها شبیه گروه 1 به سطح‌‌ مینا باند شدند، تنها با این تفاوت که قبل از قرار دادن کامپوزیت، یک لایه پرایمر Transbond XT بر روی بیس براکت زده شد. گروه 3 (PL) : در این گروه نیز قبل از قرار دادن کامپوزیت یک لایه پرایمر Transbond Plus روی بیس براکت زده شد. بعد از 24 ساعت آزمون قدرت باند برشی با سرعت کراس هد 5/0‌‌ میلی‌متر بر دقیقه انجام گرفت. در ادامه به کمک استریو‌میکروسکوپ مقادیر (Adhesive remnant index) ARI و شاخص شکست کوهزیو محاسبه شد. نتایج قدرت باند برشی، توسط آزمون‌‌های ANOVA و دانکن آنالیز گردید. نتایج ARI و شاخص شکست کوهزیو نیز، توسط آزمون‌‌های کراسکال والیس و من ویتنی بررسی شد.

  یافته‌‌ها: قدرت باند برشی بین سه گروه از نظر آماری اختلاف معنی‌داری را نشان داد (001/0 P< ). بیشترین قدرت باند مربوط به گروه TX و کمترین مربوط به گروه PL بود. دو گروه کنترل و TX از نظر ARI تفاوت آماری معنی‌داری نداشتند (199/0 P= ). این دو گروه از نظر شاخص شکست کوهزیو نیز اختلاف معنی‌داری نداشتند (093/0 P= ). گروه‌‌های کنترل و TX هر دو از نظر ARI و شاخص شکست کوهزیو دارای تفاوت معنی‌دار با گروه PL بودند (در تما‌می مقایسه‌‌ها 001/0 P< بود).

  نتیجه‌گیری: کاربرد پرایمر Transbond XT روی بیس براکت بر قدرت و نحوه شکست باند مؤثر بوده و سبب استحکام بیشتر باند شده است، در حالیکه کاربرد پرایمر Transbond Plus از استحکام باند کاسته است.