دوره 5، شماره 1 - ( 5-1371 )                   جلد 5 شماره 1 صفحات 83-74 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Jafari M. Analysis and treatment plan in patients with hemifacial microsomia. jdm 1992; 5 (1) :74-83
URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-681-fa.html
جعفری مهدی. آنالیز و طرح درمان در بیماران مبتلا به Hemifacial microsomia. مجله دندانپزشکی. 1371; 5 (1) :74-83

URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-681-fa.html


چکیده:   (6499 مشاهده)
بطور خلاصه طرح‌ریزی برای درمان بیماران مبتلا به این ضایعه مادرزادی براساس سن، وضعیت رویش دندانها و نوع آناتومیک ضایعه بصورت زیر ارائه می‌گردد. لازم به تذکر است که بازسازی گوش و درمان ضایعات بافت نرم و یا نقائض عصبی بیماران معمولاً پس از اختتام کامل بازسازی استخوان‌های صورت و فانکشنال شدن اجزاء اسکلتی آن می‌باشد.
1- مبتلایان بین سنین تولد تا پنج سالگی که در دوران دندانی شیری هستند.
نوع اول: تنها استفاده از پلاک‌های آکتیواتورارتودنسی سبب تحریک رشد فک پایین خواهد شد و هیچ درمان جراحی نیاز نیست.
نوع دوم: استفاده از آکتیواتورها ارجحیت دارد لیکن اثر آن مطلق نبوده وتحریک رشد فک پایین چندان متمل نیست.
نوع سوم: بازسازی کامل گونه کندیل و فوسای مفصلی، شاخه صعودی فک پایین و تنه آن با جراحی مورد نیاز است پس از عمل بایستی آکتیواتورها استفاده نمود.
2- مبتلایان بین سنین 12-6 سالگی که در دوران دندانی مختلط هستند.
نوع اول: اگر آکتیواتورها بی‌تأثیر بوده یا استفاده نشده باشند فک پایین بایستی جلو آورده چرخانده و بطول آن اضافه شود یک اپن‌بایت تعمدی ایجاد می‌گردد که بعنوان فضای بین اکلوزالی به فک بالا امکان رشد بدهد.
نوع دوم: عمل جراحی برای جلوآوردن و چرخاندن و افزودن به طول فک پایین انجام می‌شود اپن‌بایت تعمدی در سمت مبتلا ایجاد می‌گردد حیاتی‌ترین مسئله انتخاب محل استقرار T.M.J. بازسازی شده است.
نوع سوم: استفاده از آکتیواتورها ادامه می‌یابد در صورت بی‌تأثیربودن بایستی جراحی‌های قبلی تکرار شوند و در صورتی که بیمار اولین بار در این سن دیده شود بایستی جراحی‌های بازسازی گونه، فک پایین و مفصل گیجگاهی فکی را بلافاصله انجام داد تا تغییرات رشدی نامطلوب در حداقل ممکنه باقی بمانند.

3- بیمارانی که پس از 12 سالگی و در سنین بلوغ با دندان‌های دائمی هستند.
نوع اول: درمان جراحی برای افزودن به طول فک پایین همراه با استئوتومی فک بالا بصورت لوفورت یک یا سگمنتال انجام می‌شود درمان‌های ارتودنسی نیز برای ردیف‌کردن دندانها مورد لزوم است.
نوع دوم: ترمیم جراحی در سه محور ضروری است استئوتومی لوفورت یک یا سگمنتال در فک بالا همراه با انتخاب یک محور چرخش برای فک بالا در جهت Level کردن آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است قبل از عمل بایستی درمان ارتودنسی برای بیمار شروع شده و پس از عمل نیز ادامه یابد.
نوع سوم: بازسازی تمام ساختمان‌های مفقود ضروری است براساس ضرورت‌های انفرادی هر مورد بایستی در مورد انتخاب محل استقرار T.M.J. بازسازی شده و محور چرخش فک بالای استئوتومی شده و همچنین میزان و نحوه درمان ارتودنسی اقدام نمود.

 

 

متن کامل [PDF 1980 kb]   (1836 دریافت)    
نوع مطالعه: تحقیقی | موضوع مقاله: عمومی
انتشار: 1392/6/31

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دندانپزشکی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb