BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-671-fa.html
بطور کلی ارتباط مستقیمی بین رستوریشن های دندانی با وضع پریودنشیوم وجود دارد. در موقع تراش دندان باید توجه داشت که به انساج لثه ای بخصوص Biologic Width صدمه ای وارد نشود. تراش ناصحیح در یک دندان منجر به یک قالبگیری ناقص و در نتیجه ریختگی ناقص با یک کانتور غلط سبب تجمع پلاک و التهاب لثه خواهد شد. بنابراین باید نسج کافی از دندان برداشته شود بطوری که یک ناحیه سرویکالی مشخص بوجود آید. آناتومی ناحیه سرویکالی دندان فوق العاده مهم است، زیرا کانتور محیطی رستوریشن را تعیین می کند. کل مقدار نسجی که باید برداشته شود بستگی دارد به کانتور سرویکالی دندان قبل از تراش اورکانتور شدن رستوریشن از فعالیت آزاد عضلانی جلوگیری می کند و در نتیجه مکانیسم خودشوئی Self Cleaning انجام نمی گیرد. تراش شولدر نسبت به تراش نایف اچ ارجح است زیرا باعث بدست آوردن یک تحدب نهائی برای کانتور دندان خواهد شد. وقتی دندان دارای سینکلوم می باشد تراش آن باید موازی با یکسوم سرویکالی سطح باکال باشد. این نحوه تراش باعث افزایش گیر خواهد شد. تراش نهائی و قالبگیری نباید همزمان در یک جلسه صورت گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
