BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-613-fa.html
ضایعات کراتوتیک گسترده غیر قابل برداشت مخاط دهان نسبتا شایع و متنوع می باشند درمان آنها مشکل زا و داروهای مختلفی با رژیمهای خاص مورد استفاده قرار گرفته اند. از سولفات بلئومایسین، در دو مطالعه مقدماتی بر روی تعداد محدودی از بیماران (مجموعا 9 بیمار) استفاده و گزارش شده است. در بررسی حاضر، تعداد بیشتری از بیماران با پیگیری طولانی تر، 50 بیمار مبتلا به لیکن پلان و لوکوپلاکیا با پیگیری 21 ماهه، تحت درمان موضعی با این دارو قرار گرفتند. در تحلیلهای آماری از روش Kaplan Meier و آنالیز Cox. Regression استفاده گردید. نتایج حاصل از بررسی و نتیجه گیری ما، موید این مطلب است که دارو در خیلی از موارد خصوصا لکوپلاکیا ضایعه را بر می دارد و یا حداقل جهت جلوگیری از مزمن شدن و احتمالا بروز تغییرات بدخیمی در آن می تواند بسیار موثر باشد. بطوریکه در 9 مورد لوکوپلاکیا فقط دو مورد عود ناقص داشتیم و تحلیلهای آماری نشان دادند که چنانچه تا حدود 11 ماه پس از اختتام درمان عود عارض نگردد شانس عود تقریبا منتفی است. در مورد لیکن پلان که شامل 41 بیمار می شدند درصد بالایی بدون عود بودند و مواردیکه تا 17 ماه پس از اختتام درمان عود نداشتند دیگرعودی نشان ندادند و در موارد عود حالات روانی جسمانی ناشی از پی آمد استرسهای مختلف در بازگشت آنها بی تاثیر نبودند. نهایتا اینکه مصرف سولفات بلئومایسین موضعی در درمان ضایعات کراتوتیک گسترده مخاط دهان در بررسی حاضر موفقیت آمیز و کاربرد کلینیکی آن قابل توصیه می باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
