XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Yusefi fakhr H, Soleimani Shayesteh Y, Khorsand A, Panjnoush M, Kharazi fard M J, Heidari M. Evaluation of the differences between implant stability and crestal bone resorption between osteotomy and conventional techniques. jdm 2022; 35 : 20
URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-6127-fa.html
یوسفی فخر حسنیه، سلیمانی شایسته یداله، خورسند افشین، پنج نوش مهرداد، خرازی فرد محمدجواد، حیدری محدثه. ارزیابی تفاوت ثبات ایمپلنت و تحلیل استخوان کرستال در روش استئوتوم با روش رایج قراردهی ایمپلنت. مجله دندانپزشکی. 1401; 35 () :33-41

URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-6127-fa.html


1- استادیار گروه آموزشی پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد، بروجرد، ایران
2- استاد گروه آموزشی پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- دانشیار گروه آموزشی رادیولوژی دهان و فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4- اپیدمیولوژیست، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران؛ عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی، پژوهشکده علوم دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5- استادیار مرکز تحقیقات ایمپلنت‌های دندانی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده:   (825 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ثبات اولیه در موفقیت درمان ایمپلنت‌های دندانی و ایجاد استئواینتگریشن، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه ثبات ایمپلنت و میزان تحلیل کرستال استخوان در تکنیک استئوتوم و تکنیک رایج قراردهی ایمپلنت بود.
روش بررسی: در این مطالعه 26 ایمپلنت در ناحیه قدامی ماگزیلا در 13 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. ایمپلنت‌های TBR (Toulouse, France) با قطر 5/3 و طول 5/10 یا 12 میلی متر قرارداده شد. بلافاصله بعد از قرارگیری ایمپلنت‌ها و سه ماه بعد میزان ثبات ایمپلنت با استفاده از Ostell mentor ثبت شد. بلافاصله در روز جراحی، سه ماه و شش ماه بعد از آن رادیوگرافی پری اپیکال برای بررسی میزان تحلیل استخوان تهیه شد. از تست‌های آماری P‏aired t-test و Wilcoxon signed Rank test جهت آنالیز آماری داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: تفاوت آماری قابل ملاحظه‌ای در میزان ثبات در بین دو روش درمانی وجود نداشت. میزان تحلیل استخوان در گروه استئوتوم در سه ماه بعد از جراحی بیشتر از روش درمان رایج بود (001/0P<)  اما بعد از شش ماه تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. (678/0P=)
نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت‌های این مطالعه، تکنیک استئوتوم می‌تواند در نواحی دارای ضخامت ناکافی استخوان به عنوان یک روش درمانی در نظر گرفته شود.
شماره‌ی مقاله: 20
متن کامل [PDF 508 kb]   (469 دریافت)    
نوع مطالعه: تحقیقی | موضوع مقاله: پریودنتولوژی
دریافت: 1400/9/15 | پذیرش: 1401/12/2 | انتشار: 1401/3/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دندانپزشکی می‌باشد.

طراحی و برنامه نویسی: یکتاوب افزار شرق

© 2024 , Tehran University of Medical Sciences, CC BY-NC 4.0

Designed & Developed by: Yektaweb