BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-37-fa.html
، عبدالرضا جمیلیان* 2، بهناز بخشی3 ، صدیقه صباغ4
2- دانشکده دندانپزشکی فلوشیب ارتودنسی جراحی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران
3- دندانپزشک
4- دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
روش بررسی: گروه آزمایش شامل 10 بیمار با میانگین سنی 5/2±8/15 سال و Open bite متوسطی معادل 07/0±05/3 میلی‌متر بود. هیچ یک از بیماران تمایلی به انجام جراحی ارتوگناتیک نداشتند. روند درمان شامل خارج کردن پره مولرهای دوم هر دو فک و به دنبال آن Band و Bond کردن، Level کردن Curve of spee و بستنن فضای خلفی (از طریق جلو آوردن دندان‌های خلفی) بود. پس از طی این مراحل، Open bite به 17/1±04/2 میلی‌متر کاهش یافت. سپس بیماران دستگاه LAHP را 18 ساعت در روز برای مدت 2±8 ماه استفاده کردند. دستگاه LAHP، از یک High Pull Headgear و دو قلاب (Hook) که بر روی کمان داخلی آن لحیم شده، تشکیل شده بود. دو الاستیک (1.8, Light, Dentaurum) قلاب‌های بالایی را (بر روی کمان داخلی) به قلاب‌های پایینی (بر روی دندان‌های کانین فک پایین)، به صورت عمودی متصل می‌کرد. الاستیک‌ها هنگام بسته بودن دهان 10 گرم و هنگام باز شدن دهان 60 گرم نیرو تولید می‌کردند. مقدار Open bite قبل و بعد توسط آزمون Paired T-test ارزیابی گردید.
یافته‌ها: ارزیابی‌های سفالومتری قبل و بعد از درمان، نشان‌دهنده کاهش Open bite بیماران به مقدار 7/1±5/1 در نتیجه استفاده از روش LAHP بود (001/0P<).
نتیجه‌گیری: از این روش می‌توان به عنوان روشی قابل قبولی جهت بستن Open bite بیماران با مال اکلوژن کلاس I استفاده نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
