مجله دندانپزشکی

 زمینه و هدف: با توجه به گران قیمت بودن لیگاچرکاترهای ارتودنسی، در روش استریلیزاسیون آنها علاوه بر سلامتی بیمار، طول عمر بیشتر پلایرها نیز بهید در نظر گرفته شود. تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان سایش لیگاچرکاترهای ارتودنسی، طی استریلیزاسیون به روش خشک و مرطوب انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، دو کیت یکسان شامل 15 عدد پلایر از سه کارخانه سازنده Dentarum (آلمان)، RMO و ETM (آمریکا) به تعداد یکسان انتخاب شدند و هر کیت به طور جداگانه در فور و اتوکلاو، 10، 20 و 30 بار استریل شد. برای بررسی میزان سایش، فاصله 5/1 میلیمتر از نوک برنده پلایر به عنوان خط مبدأ انتخاب گردید. قبل از استریلیزاسیون، بعد از 10، 20 و 30 سیکل استریل توسط دستگاه استریومیکروسکوپ از نوک برنده پلایر با بزرگنمایی 32× عکس گرفته شد. اختلاف طول اولیه پلایر با طول بعد از استریل با برنامه photoshop 8.0 محاسبه گردید. اطلاعات با استفاده از آنالیز واریانس سه عاملی با 05/0p< به عنوان سطح معنی‌داری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین میزان سایش نوک برنده پلایر در 10، 20 و 30 سیکل استریل در فور به ترتیب 16/0± 05/1، 22/0 ± 98/0 و 31/0 ± 94/0 میلیمتر و در اتوکلاو به ترتیب 15/0±16/1، 13/0± 16/1 و 14/0 ± 15/1 میلیمتر بود. بیشترین میزان میانگین سایش نوک برنده در اتوکلاو بعد از 20 سیکل استریل و کمترین میزان میانگین سایش نوک برنده در فور بعد از 30 سیکل استریل مشاهده شد. نتایج نشان داد که سایش پلایر در اتوکلاو، در مقایسه با فور از لحاظ آماری اختلاف معنی‌داری داشت (0001/0P<)؛ همچنین مشخص شد با افزایش دفعات استریل در اتوکلاو و فور میزان سایش کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: سایش (کاهش طول نوک برنده) پلایر در اتوکلاو بیشتر از فور می‌باشد که نشان می‌دهد، برای افزایش طول عمر مفید پلایرهای برنده باید به روش استریلیزاسیون توجه بیشتری شود.