مجله دندانپزشکی

این پژوهش مطالعه ای درباره پراکندگی دندانهای پر شده، پوسیده و کشیده شده در حفره دهان است. پراکندگی دندانهای پر شده، پوسیده و کشیده شده بر حسب عوامل مختلف از قبیل سن، جنس، شغل و سطح تحصیلات مورد بررسی قرار گرفته اند. هدف نهایی از این پژوهش شناخت بیشترعلت پوسیدگی است. برای این منظور ۱۵۰۰ تن از افراد ۵ تا ۷۰ ساله با سن متوسط ۲۴ سال معاینه کلینیکی شدند؛ نتایج حاصله در یک بانک اطلاعاتی (Data Base) ضبط گردید. پراکندگی دندانهای پر شده، پوسیده و کشیده شده برای هر یک از انواع دندانهای شیری و دائمی بطور دقیق محاسبه شد. نتایج این مطالعه به شرح زیر است: ۱) میزان پوسیدگی دندانهای پرمولر دوم بالا و پایین برابر است. ۲) پوسیدگی دندانهای قدامی تر از دندانهای پرمولر دوم در فک بالا بیشتر است ولی در خلف دندانهای پرمولر دوم پوسیدگی در دندانهای پایین بیشتر است. ۳) دندانهای شیری دختران پوسیدگی کمتری نسبت به پسران دارد. ۴) پوسیدگی دندانهای دائمی افراد مونث بیشتر از افراد مذکر است. ۵) به نظر می آید که پوسیدگی دندان کانین بالای افراد مونث بطور استثنائی کمتر از افراد مذکر است. ۶) براساس دلایل و شواهد غیرمستقیم به نظر می آید که علت تفاوتهای جنسی در پوسیدگی مربوط به فعالیتهای فیزیولوژیکی هورمونهای جنسی و تاثیر آنها از طریق بزاق و زمان رویش دندانها باشد. ۷) علت پوسیدگی بیشتر هر دندان مربوط به ایجاد پلاک میکروبی بیشتر در دندان و دوری دندان از بزاق تازه است. ۸) به نظر می آید که فلورای میکروبی محل رویش دندان تاثیر عمده ای بر توزیع پوسیدگی ندارد. ۹) تعداد دندانهای پر شده خانمها نسبت به آقایان بیشتر است.

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که پوسیدگی یا "تخریب عفونی بافتهای سخت دندان" یکی از شایعترین عفونتها در انسان می باشد. چند مطالعه در ایران به بررسی این معضل بهداشتی پرداخته ولی هنوز به نتایج عملی مشخصی نرسیده است. در این تحقیق وضعیت دندانهای مولر اول فک بالا و پایین (که خود شامل چهار متغیر فرعی می باشد) مورد بررسی قرار گرفته است؛ به این منظور تعداد ۱۰۰۰ پرونده به روش انتخاب سیستماتیک از بین پرونده های بیماران سال ۱۳۷۶ در یک مطالعه توصیفی، تحلیلی و از نوع مقطعی گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات مورد نظر در فرمهای از پیش طراحی شده وارد گردید و سپس با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین DMFT برای دندانهای مولر اول ۰,۵۰±۳.۴۷ ( ۰.۸۶=MT=۱.۲۳ ،FT=۱.۳۸ ،DT) به دست آمد؛ بطور کلی تعداد دندانهای کشیده شده فک پایین بیشتر از فک بالا و تعداد دندانهای پوسیده درمان نشده، در فک بالا بیشتر از فک پایین بود (P<۰.۰۰۱). نسبت DMFT دندانهای مولر اول به DMFT دندانها در حدود ۲۹% بود؛ این امر نشانگر آن است که پوسیدگی و عوارض آن در دندانهای مولر اول بخش عمده ای از DMFT کل دهان را به خود اختصاص داده است؛ به همین دلیل آموزش بهداشت و سایر روشهای پیشگیری و حل مشکل اقتصادی در خدمات دندانپزشکی لازم به نظر می رسد و پیشنهاد می شود آموزشهای ویژه ای در مورد نحوه رعایت بهداشت دهان به هنگام رویش مولرهای اول در سنین ۶ تا ۷ سالگی در اختیار افراد جامعه قرار گیرد.

بیان مساله: افزایش سریع تعداد بیمارانی که پیوند کلیه و دیالیز دریافت می کنند، دندانپزشکان را به درک کامل ملاحظات درمانی خاصی که برای این بیماران وجود دارد، ملزم می سازد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی میزان DMF در بیماران همودیالیزی شهر تهران در رده سنی ۲۰-۱۲ سال انجام شد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، ۵۰ بیمار کلیوی (۲۷ پسر و ۲۳ دختر) در رده سنی ۱۲ تا ۲۰ سال که برای دیالیز به یکی از بیمارستانهای امام خمینی، مرکز طبی کودکان، فیاض بخش، هفت تیر، اشرفی اصفهانی، لباقی نژاد و هاشمی نژاد مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به معاینات کلینیکی، سوال از بیمار، مشاهده پرونده و سوال از والدین بیمار در پرسشنامه های مربوطه وارد گردید؛ به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون Chi-Square استفاده شد.

یافته ها: میانگین DMF در افراد مورد مطالعه ۲,۴۶ حاصل شد که در مقایسه با افراد نرمال جامعه تفاوت معنی داری را نشان نداد. این شاخص در افراد مورد مطالعه در رابطه با عواملی نظیر جنس، میزان تحصیلات مادر، وضعیت بهداشت دهان و تعداد دفعات مسواک زدن از لحاظ آماری تفاوت معنی داری را نشان نداد؛ همچنین در بررسی حاضر میزان شیوع ژنژیویت شدید ۳۸% و میزان ژنژیویت متوسط ۳۲% حاصل گردید.

نتیجه گیری: این مطالعه محدود بر ضرورت استفاده از روشهای مناسب پیشگیری و ارتقای بهبود سطح آگاهی بیماران و والدین را در مورد بهداشت دهان و دندان تاکید می کند.

زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی شدت پوسیدگی دندان‌های شیری و عوامل مرتبط در کودکان ۷-۵ ساله شهر تهران در سال انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی تعداد ۵۷۲ کودک ۷-۵ ساله (۳۰۰ دختر و ۲۷۲ پسر) شهر تهران طبق معیارهای جهانی WHO برای تشخیص پوسیدگی و شاخص decayed missing filled surfaces (dmfs) برای سه دندان C، D و E انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از SPSS ویرایش بیستم و آنالیز Linear Regression روش Backward انجام شد (۰۵/۰P≤).

یافته‌ها: در بررسی فراوانی شدت پوسیدگی برحسب تعداد سطح پوسیده در نمونه‌های مورد مطالعه، شدت پوسیدگی در فک بالا بیشتر از فک پایین بود. همچنین درخصوص میانگین شدت پوسیدگی دندان‌های C، D و E، دندان C کمترین میانگین سطح پوسیده (۴۷/۰ سطح از چهار سطح) و دندان D بیشترین میانگین (۵۸/۳ سطح از پنج سطح) را به خود اختصاص داد. براساس نتایج آنالیز رگرسیون خطی، شدت پوسیدگی در پسران (۸/۲-۸۱/۰ CI:۹۵%، ۸۳/۱OR=)، کودکانی که هنگام مراجعه به دندانپزشک مشکلات دندانی همراه با درد داشتند (۶/۱-۷۳/۰ CI:۹۵%، ۱۷/۱OR=) و کودکانی که فلورایدتراپی انجام نداده بودند
(۶/۲-۵۸/۰ CI:۹۵%، ۶۴/۱OR=) بیش از کودکان متناظرشان بود.

نتیجه‌گیری: شدت پوسیدگی با جنسیت کودک، نوع تنقلات مصرفی، سن شروع مسواک زدن، علت مراجعه به دندانپزشک، انجام فلورایدتراپی و تحصیلات مادر ارتباط معنی‌داری دارد.