زمینه و هدف: محصولات بلیچینگ با مکانیسم اکسید کنندگی به عنوان یک ماده شیمیایی می‌توانند اثرات جانبی بر روی بافت‌های نرم و سخت و مواد ترمیمی موجود در حفره دهان داشته باشند. هدف از مطالعه حاضرارزیابی اثر دو نوع ژل بلیچینگ با غلظت‌های ۱۵% و ۳۵% به ترتیب به عنوانhome و
in office bleaching بر روی ریز سختی و توپوگرافی سطح کامپوزیت رزین می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۷۵ نمونه از کامپوزیت (۳M) Z۱۰۰ به شکل دیسک به ضخامت ۲ میلی‌متر و قطر ۵ میلی‌متر تهیه شد. نمونه‌ها به طور تصادفی در سه گروه باروش‌های آماده‌سازی به شرح زیر قرار گرفتند: گروه۱ آب مقطر، گروه۲ کارباماید پراکساید ۱۵% به مدت ۶ ساعت در روز طی سه هفته و گروه۳ کارباماید پراکساید ۳۵% به مدت ۳۰ دقیقه در هفته طی سه هفته. پس از آن ریز‌سختی نمونه‌ها در مقیاس Vickers در سه نقطه از هر نمونه اندازه‌گیری و ثبت گردید. از هر گروه ۸ نمونه نیز به طور تصادفی، جهت ارزیابی تغییرات مورفولوژی سطح توسط میکروسکوپ الکترونی انتخاب شد. پس از جمع‌آوری داده‌ها، جهت آنالیز آماری از آزمون‌های One Way ANOVA و Duncan با ۰۵/۰> P به عنوان سطح معنی‌داری استفاده شد.
یافته‌ها: بیشترین میزان ریز سختی در گروه کارباماید پراکساید۱۵% (۸۷/۱ ± ۴۳/۸۴) و کمترین میزان در گروه کارباماید پراکساید۳۵% (۷۷/۱ ± ۱۴/۷۶( حاصل شد. تفاوت بین میانگین ریز سختی گروه‌های home bleaching و کنترل (۱و۲) معنی‌دار نبود (۲۴/۰ =P). ولی بین سایر گروه‌ها (۱و۳) و (۲و۳) تفاوت معنی‌دار وجود داشت (۰۰۲/۰>P). در بررسی میکروسکوپ الکترونی تغییری در توپوگرافی سطح از نظر وجود ترک و شکاف پس از درمان بلیچینگ مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعه حاضر in-office bleachingباعث کاهش ریز سختی سطح کامپوزیت می‌شود.
