مجله دندانپزشکی

جهت درمان Defect های استخوانی مثل کریترها با روش جراحی استخوان بایستی سعی گردد که ضمن حذف یا کاهش ضایعه استخوانی، مرفولوژی کافی مورد نیاز با حداقل استئوکتومی ایجاد گردد، تا استخوان سایر تینگ کمتری قربانی شود. حفظ و نگهداری استخوان ناحیه فورکا اهمیت بسیار دارد. اکثرا مولرهای پائین از طرف باکال بیشتر از حد درمان می شوند. مثلا در مولرهای با تنه ریشه کوتاه درمان بیش از حد طرف باکال، مرفولوژی معکوس ساخته و یا فورکای باکالی را گرفتار می سازد. شناخت ساختمان های آناتومیکی و ارتباط آن با ضایعه قبل از جراحی ضرورت دارد. در درمان کریترها، محل فورکا و تنه ریشه دو عامل مهم آناتومیکی می باشند. کریترهای کم عمق و متوسط از ضایعات استخوانی مناسب برای Osseous Resection استخوان می باشند. کریترهای ناحیه مولر اول ماگزیلا با حذف دیواره پالاتالی و ایجاد شیبی 10 درجه بطرف پالاتال درمان شده و بر حسب میزان تنه ریشه، استخوان طرف باکال نیز کاهش داده می شود. در ضمن ضخامت استخوان باکال نیز استئوپلاستی می گردد. درمان مولر دوم مشابه مولر اول انجام شده با این تفاوت که تنه ریشه طویل تر بوده و ضخامت استخوان باکالی بدلیل پالاتالی قرار گرفتن مولر دوم بیشتر می باشد و اکثرا نیاز به استئوپلاستی و نازک کردن دارد. کریترهای ناحیه مولر اول ماندبیول با انجام استئوپلاستی دراستخوان لینگوالی و سپس کاهش دیواره لینگوالی کریتر درمان شده و بر حسب تنه ریشه استخوان طر ف باکال ضایعه نیز کاهش داده می شود و چنانچه استخوان ضخیم باشد استئوپلاستی انجام می شود. درمان مولر دوم مشابه مولر اول بوده با این فرق که ضخامت استخوان لینگوالی و تمایل لینگولی دندان و طول تنه ریشه بیشتر از مولر اول می باشد. از طرفی مرفولوژی کاملا اسکالوپ نمی تواند صددرصد شرط کامل سلامتی پریودنشیم باشد. زیرا مرفولوژی Flat نیز تا حد کافی می تواند منظور را برآورد سازد. بنابراین لزومی ندارد جهت تبدیل مرفولوژی Flat و یا Scallop اسکالوپ کم به حالت Scallop اسکالوپ بیشتر میزان زیاد استخوان ساپرتینگ را قربانی سازیم.