Khabazian A, Azarnoosh F, Sadeghi S M. Evaluation of the effect of non-surgical periodontal therapy on the quality of life associated with oral health in patients with periodontitis and gingivitis referred to periodontology department of Yazd dental school. jdm 2020; 33 (2) :63-71
URL:
http://jdm.tums.ac.ir/article-1-6003-fa.html
خبازیان آرزو، آذرنوش فاطمه، صادقی سید محسن. بررسی تأثیر درمان غیر جراحی پریودنتال بر کیفیت زندگی مرتبط با بهداشت دهان و دندان در بیماران مبتلا به پریودنتیت و ژنژیویت مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی یزد. مجله دندانپزشکی. 1399; 33 (2) :63-71
URL: http://jdm.tums.ac.ir/article-1-6003-fa.html
1- استادیار گروه آموزشی پریودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی شهید صدوقی، یزد، ایران
2- دانشجوی دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی شهید صدوقی، یزد، ایران
3- دستیار تخصصی گروه آموزشی اندودنتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (2174 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماریهای پریودنتال شایع بوده و نه تنها تهدیدی برای سلامت دهان و دندان بیماران و جامعه به حساب میآیند بلکه بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان نیز تأثیر میگذارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه تأثیر درمان غیر جراحی پریودنتال بر کیفیت زندگی مرتبط با بهداشت دهان و دندان در بیماران مبتلا به دو گروه عمده بیماریهای پریودنتال (پریودنتیت و ژنژیویت) انجام شد.
روش بررسی: 47 بیمار مبتلا به ژنژیویت و پریودنتیت مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی یزد در سال 98 مورد مطالعه قرار گرفتند.
به منظور ارزیابی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان، از پرسشنامه 14 سؤالی تأثیر سلامت دهان (OHIP-14) استفاده شد. در ابتدای مطالعه هر دو گروه بیماران پرسشنامه را تکمیل نمودند. سپس برای گروه پریودنتیت جرمگیری و تسطیح سطح ریشه و برای گروه ژنژیویت جرمگیری انجام شد. 12-9 هفته بعد از درمان پریودنتال بیماران مجدداً پرسشنامه را تکمیل نمودند. دادهها توسط نرم افزار SPSS22 و آزمونهای آماری T مستقل، مجذور کای، من ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ژنژیویت که قبل از درمان 68/18±11/19 بود، بعد از درمان به 41/11±26/13 رسید و میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پریودنتیت که قبل از درمان 80/9±29/23 بود، بعد از درمان به 68/9±95/13 رسید، که به طور معنیداری کمتر (بهتر) شده بود (05/0>P). بین میانگین نمره کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در بیماران مورد بررسی بر حسب سن و جنس تفاوت آماری معنیداری مشاهده نشد (05/0
نتیجهگیری: بر اساس نتایج این مطالعه درمان بیماریهای پریودنتال باعث بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در مبتلایان به بیماریهای ژنژیویت و پریودنتیت میگردد.
نوع مطالعه:
تحقیقی |
موضوع مقاله:
ترمیمی دریافت: 1399/8/12 | پذیرش: 1399/8/10 | انتشار: 1399/8/10