زمینه و هدف: پوسیدگی دندان بیماری شایعی است که منجر به کاهش کیفیت زندگی افراد می‌شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین میانگین ویتامین D سرم و پوسیدگی دندانی در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی 123 نفر از دانشجویان دندان پزشکی سال سوم تا آخر انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و سلامت آن‌ها از طریق چک لیست تکمیل گردید. سطح سرمی ویتامین D افراد از طریق نمونه‌گیری خونی تعیین شد. بررسی پوسیدگی توسط شاخص ICDAS
(international caries detection and assessment system) در دو سطح شامل D(1-6)MFT (مجموع دندان‌های پوسیده، پر شده و از دست رفته) و D(3-6)MFT (مجموع دندان‌های با پوسیدگی پیشرفته، پر شده و از دست رفته) گزارش شد. برای آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS (statistical package for social sciences)نسخه‌ 0/25 و آزمون‌های همبستگی و رگرسیون استفاده شد.
یافته‌ها: ضریب همبستگی بین سطح سرمی ویتامین D و شاخص پوسیدگی D(1-6)MFT برابر 089/0- با P-Value معادل 328/0 بود که از نظر آماری معنی‌دار نبود. آزمون رگرسیون به روش backward  نشان داد متغیر D(3-6)MFT با متغیر‌های مستقل شامل کمبود ویتامین D (001/0>P)، وزن (012/0P=)، ویزیت سالیانه دندان پزشکی (023/0P=) و تعداد میان وعده شیرین در روز (03/0P=) رابطه آماری معنی‌دار و مستقیم و با مصرف شیر در هفته (026/0P=) رابطه آماری معنی‌دار و عکس داشت.
نتیجه‌گیری: در دانشجویان دندانپزشکی، اگرچه رابطه‌ای بین کمبود ویتامین D سرم و مراحل اولیه پوسیدگی دندان به دست نیامد، اما این رابطه در مراحل پیشرفت پوسیدگی دیده شد.