زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی شدت پوسیدگی دندان‌های شیری و عوامل مرتبط در کودکان 7-5 ساله شهر تهران در سال انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی تعداد 572 کودک 7-5 ساله (300 دختر و 272 پسر) شهر تهران طبق معیارهای جهانی WHO برای تشخیص پوسیدگی و شاخص decayed missing filled surfaces (dmfs) برای سه دندان C، D و E انجام شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از SPSS ویرایش بیستم و آنالیز Linear Regression روش Backward انجام شد (05/0P≤).

یافته‌ها: در بررسی فراوانی شدت پوسیدگی برحسب تعداد سطح پوسیده در نمونه‌های مورد مطالعه، شدت پوسیدگی در فک بالا بیشتر از فک پایین بود. همچنین درخصوص میانگین شدت پوسیدگی دندان‌های C، D و E، دندان C کمترین میانگین سطح پوسیده (47/0 سطح از چهار سطح) و دندان D بیشترین میانگین (58/3 سطح از پنج سطح) را به خود اختصاص داد. براساس نتایج آنالیز رگرسیون خطی، شدت پوسیدگی در پسران (8/2-81/0 CI:95%، 83/1OR=)، کودکانی که هنگام مراجعه به دندانپزشک مشکلات دندانی همراه با درد داشتند (6/1-73/0 CI:95%، 17/1OR=) و کودکانی که فلورایدتراپی انجام نداده بودند
(6/2-58/0 CI:95%، 64/1OR=) بیش از کودکان متناظرشان بود.

نتیجه‌گیری: شدت پوسیدگی با جنسیت کودک، نوع تنقلات مصرفی، سن شروع مسواک زدن، علت مراجعه به دندانپزشک، انجام فلورایدتراپی و تحصیلات مادر ارتباط معنی‌داری دارد.